gemakkelijker gezegd dan gedaan!

Wie kent het niet, je hebt het voornemen om dagelijks een half uurtje tijd uit te trekken voor jezelf.

Je zet het in je agenda, je spreekt het uit tegen je huisgenoten en je duidt het zelfs aan op de gezinskalender.

Yess! Je hebt al een hele stap gezet en je geeft jezelf hiervoor een compliment…

Je dag gaat verder en al snel zit je in de dagelijkse routine en je goede voornemen plopt af en toe op in je gedachten … 

.. jajaja hoor jij jezelf zeggen, allemaal goed en wel, maar…en dan komen er allerlei stemmetjes die je weerhouden om effectief trouw te blijven aan jezelf, trouw te blijven aan het voornemen om goed voor jezelf te zorgen en om die me-time ook effectief op te nemen…

…no matter what!

Je laat je overhalen door je vriendin om samen boodschappen te doen, je plooit nog even de was, je bereidt je avondeten voor, je telefoneert nog even met je moeder, je kinderen of je partner vragen om je aandacht, je moet de hond nog uitlaten, je zet je nog even achter je pc om die ene tekst af te werken…

ach…al die moetjes

en voor je het weet is je me-time momentje, je dag, voorbij

Als je s ’avonds behoorlijk moe, in je bed ligt en je overloopt je dag, zucht je even… waarom lukt het me niet om dat moment voor mezelf te nemen? Want diep in jezelf verlang je ernaar om dit moment dagelijks te gebruiken om goed voor jezelf te zorgen. Om naar binnen te keren en je innerlijke kracht te ontgrendelen of te voeden. Je voelt dat je het nodig hebt om je aandacht aan jezelf te geven… en toch.

Wees mild voor jezelf en geef je nog een kans, meerdere kansen zelfs, want het is een proces waarin je leert om trouw te blijven aan jezelf, aan je diep verlangen. Het is leren luisteren naar je hart waardoor je die innerlijke keuze kan maken om jezelf regelmatig bovenaan op je prioriteitenlijst te zetten.

En soms lukt het je niet om dat proces alleen aan te gaan. Je innerlijke dialoog blijft je maar saboteren in je goede voornemen. Je leeft vanuit je automatische piloot, vanuit je gewoonten en vanuit het geloof dat je al die dingen moet. Eerst zorgen voor de ander en dan voor mezelf.

Misschien treden er wel schuldgevoelens of angst voor afwijzing op als je jezelf op de eerste plaats zou zetten. Misschien heb je geleerd dat dit egoïstisch is. 

En dan loopt je vast in je eigen vicieuze cirkel. 

Gelukkig is het mogelijk om uit deze saboterende patronen te stappen en trouw te blijven aan je innerlijke roep.