veel ouders doen hun uiterste best om hun innerlijke wereld voor hun kinderen verborgen te houden, vooral als het gaat over stress en emoties zoals angst, schaamte, boosheid, verdriet, teleurstelling…

ze gaan verder alsof er niets aan de hand is terwijl de emoties en spanningen door hun hele lichaam razen. Emoties en spanningen die wellicht iets te vertellen hebben maar die onbewust genegeerd worden. Ouders die hun emoties op regelmatige basis onderdrukken of ontkennen zetten hun levensenergie op slot. Hierdoor nemen spanningen in het lichaam toe en klachten als vermoeidheid, hoofdpijn, nekpijn, onrust, irritatie, ongeduld, boosheid, eetproblemen…  ontstaan.

van nature uit willen ouders hun kinderen behoeden voor moeilijke emoties en spanningen. Ze willen hun kinderen het liefs gelukkig zien en betrekken hun kinderen vooral niet bij hun innerlijke wereld.

maar zo werkt het juist niet!

kinderen voelen hun ouders haarfijn aan en vangen de emotionele spanningen op maar hebben er geen verklaring voor

 het gedrag van de ouders is verwarrend en dat zorgt voor een vorm van onzekerheid en stress bij het kind. Als spanningen in het gezin langer aanhouden kan het kind chronische stress ontwikkelen met allerlei klachten als gevolg. Ook gedragingen zoals pesten, ruzie maken, koppig zijn, bedplassen, leermoeilijkheden..  kunnen ontstaan.

kinderen leren niet om met gevoelens om te gaan, ze te doorvoelen en op een gereguleerde manier te uiten. Ze nemen het gedrag van de ouders over en gaan op dezelfde manier om met emoties. Zo worden gedragspatronen op een onbewuste manier doorgegeven aan de volgende generatie.

wat ook kan gebeuren is dat kinderen zich perfect gaan gedragen en please-gedrag vertonen om geen extra spanningen te creëren. Deze kinderen gaan alles doen om de ouders te ontzien en gaan zich niet langer spontaan gedragen. Zo verliezen ze het contact met zichzelf. Als volwassene weten deze mensen minder goed wie ze zijn en wat ze willen.

vooral hoogsensitieve kinderen leren dit overlevingsmechanisme aan omdat ze zo gevoelig zijn voor disharmonie

natuurlijk hoef je als ouder niet elke situatie met je kind te bespreken. Maar als situaties voor jou moeilijk zijn kan je eerst de situatie en alle bijhorende gevoelens een plek geven. Dat kan best spannend zijn als je dat niet geleerd hebt.

daarna kan jij je gevoel, kort, met je kind delen en benadrukken dat het niets met je kind te maken heeft. Op die manier leer jij je kind dat alle emoties er mogen zijn en je kind voelt zich niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Jouw spanningen lossen op waardoor ook je kind rust ervaart en klachten verminderen of verdwijnen.

je kind kan gewoon weer kind zijn

…

als ouders spanningen en stress met zich meedragen voelen kinderen dit

het gedrag van kinderen is onlosmakelijk hiermee verbonden

…